Wat verkeerde voeding teweegbrengt bij lori’s

Er circuleert nog altijd veel foutieve informatie over lori’s, vooral op sociale media. Als kweker van deze bijzondere vogels, en samen met anderen die al ervaring hebben sinds de eerste importlori’s, willen we een duidelijke waarschuwing meegeven: als je niet de juiste voeding kunt geven aan lori’s, hou er dan geen. Deze vogels zijn prachtig, intelligent en actief, maar hebben specifieke noden. Fout gevoede lori’s leven kort, en lijden onderweg vaak veel.

Over de laatste tien jaar hebben we helaas talloze voorbeelden gezien van lori’s die een verkeerd of arm dieet kregen. Veel van die vogels vertoonden ernstige gezondheidsproblemen: een slecht of dof verenkleed, misvormde of verkleurde bek, ontstoken buik, jicht, gebroken veerschachten of zelfs uitwendige misvormingen. Sommige dieren waren zichtbaar ziek of verzwakt, anderen stierven vroegtijdig. Dit gebeurt niet alleen bij particuliere liefhebbers, maar ook bij kwekers die zonder juiste informatie aan lori’s beginnen.

Een belangrijk deel van het probleem ligt bij misleidende voeding. Er is tegenwoordig een ruim aanbod aan producten die zich specifiek richten op lori’s, vaak in de vorm van droge poeders of pellets. Deze producten worden regelmatig gepromoot als “volledige voeding”, met het argument dat ze minder vuil zouden veroorzaken en makkelijker te hanteren zijn. Sommige fabrikanten beweren zelfs dat hun product ontwikkeld is op basis van onderzoek naar lori’s uit de blauwe bergen. Maar dit soort voedingen bevat vaak kunstmatige suikers, kleurstoffen en vullers die niet geschikt zijn voor lori’s — vooral niet voor de gevoelige soorten.

Lori’s zijn nectar-etende papegaaien. Ze halen hun energie uit vloeibare, natuurlijke nectar. Hoewel de lori’s van de blauwe bergen iets beter omgaan met droge voeding of pellets, geldt dat niet voor soorten zoals de Stella’s, blauwkroontjes, viooltjeslori’s, muskuslori’s en geelkopjes. Zelfs bij soorten die dit type voedsel kunnen verdragen, moet er altijd voldoende water beschikbaar zijn om de vertering te ondersteunen. Zonder dat water ontstaan er geleidelijk interne problemen die leiden tot ernstige fysiologische schade.

Soorten uit het geslacht Chalcopsitta, zoals de zwarte lori, geelstrepenlori en Duyvenbode’s lori, ontwikkelen deze problemen opvallend snel. Dat is ook bevestigd door onze ervaringen. Kroponderzoek bij wilde, overleden lori’s toont aan dat ze soms zachte zaden of insectenlarven eten, maar dan enkel bij een tekort aan nectar. Een uitzondering is de iris lori, een soort die vooral in de Verenigde Staten wordt gehouden. Deze vogels hebben een bek die geschikt is om zaden open te kraken, en ze hebben een lager energieverbruik. Toch blijft ook voor hen nectar onmisbaar.

Een goede nectarvoeding bevat voldoende vocht om de krop goed te vullen en vlot te verteren. Droge voeding vertraagt dit proces aanzienlijk. Een vogel die zijn stoelgang niet vlot kwijt raakt, kan last krijgen van een verstopping of zelfs een uitzakking. Dit vraagt onmiddellijke medische tussenkomst. Lori’s eten instinctief op basis van hun energiebehoeften. Ze beginnen ’s morgens meteen met eten tot ze verzadigd zijn, knabbelen en verkennen de rest van de dag, en nemen opnieuw een stevige maaltijd vlak voor zonsondergang. Buiten gehouden vogels passen hun eetgedrag aan aan het seizoen: in de zomer eten ze minder, in de winter meer. Tijdens het broedseizoen neemt de voedselopname weer toe.

Het is belangrijk dat nectar die langer dan vier tot zes uur blijft staan, wordt verwijderd. Nectar is suikerhoudend en bederft snel, zeker bij warme temperaturen. Sommige producenten gebruiken dit gegeven om droge voeding als veiliger te promoten, maar dat klopt niet. Het echte probleem is niet de nectar, maar slechte hygiëne of het geven van te grote hoeveelheden in één keer. Droge poeders veroorzaken op hun beurt ook besmetting: de vogel eet poeder, drinkt water, en eet opnieuw met een natte snavel, waardoor bacteriën zich gemakkelijk verspreiden.

De beste aanpak is voeren in kleine porties, tweemaal per dag. Een koppel lori’s van de blauwe bergen eet ongeveer één kommetje nectar per dag. Het is verstandig om dit op te splitsen in een helft ’s morgens en een helft in de namiddag. Wat na zes uur niet opgegeten is, moet verwijderd worden. De kommen moeten na elke voeding afgewassen worden, en vóór de volgende dag ook goed gedesinfecteerd worden.

Sommige kwekers laten voedsel ‘s nachts in de kooi uit angst dat de vogel honger zal hebben, maar dat is onnodig. Lori’s slapen ’s nachts en eten niet. Dat doen ze in de natuur ook niet. Laat dus geen fruit, poeder of nectar in de kooi staan: het bederft en vormt een risico voor de gezondheid.

Voor wie weinig tijd of zin heeft in dit onderhoud, is een lori misschien niet de juiste keuze. De commerciële voedingen zijn vandaag beter dan vroeger, maar het gemak van de verzorger mag nooit belangrijker worden dan de gezondheid van de vogel. In de beginperiode van de lori’s in Europa kregen veel vogels gewoon brood gedrenkt in melk met suiker – voeding die nu ondenkbaar zou zijn. Toch worden nog altijd fouten gemaakt.

Voor de echte liefhebber is het dagelijkse voeren geen last, maar een vanzelfsprekend onderdeel van de zorg. Wie een lori in huis neemt of ermee wil kweken, moet voorbereid zijn op gespecialiseerde voeding, vloeibare uitwerpselen, veel activiteit en vooral: heel veel eetlust. Een lori die stilzit en weinig eet, is een alarmsignaal.

Let bij het aanschaffen van een lori op tekenen van gezondheid: is de bek overgroeid of bleek? Zijn de nagels gekromd? Ziet de buik er gespannen of slap uit? Is de cloaca zuiver en droog? Zijn de veren glanzend en volledig? En vooral: wat krijgt de vogel te eten?

Een goed dieet, gecombineerd met de juiste verzorging, leidt tot wat elke kweker wil: gezonde, levendige en langlevende vogels.